Xylotar

 Het achtergrondverhaal van dit spel is redelijk geschift: een ijsbeer wil graag muziek maken, maar omdat zijn lompe poten niet geschikt zijn om een klassiek instrument te bespelen, heeft hij er dan maar zelf een gemaakt van een xylofoon en een gitaar – de Xylotar. Met dit instrument verovert hij nu de wereld met zijn muziek. In dit kaartspel tracht je zijn noten te capteren, om zo de meest fantastische melodie te reproduceren. Het basisprincipe is het alomgekende 'slagen halen', maar de twist is hier dat er veel meer 'soorten' zijn, die dan nog verschillende aantallen en waarden hebben. Bovendien speel je je kaarten enigszins blind, zodat er niet altijd zekerheid zal zijn dat je de slag haalt.

De verschillende soorten waarvan sprake zijn gebaseerd op muzieknoten: hele noten, halve noten kwartnoten etc. Ze sieren de achterkant in een eigen kleur, en de voorkant toont daarenboven ook de waarde. Die gaat van 0 tot 11, maar zoals gezegd is het aantal variabel per soort. De exacte verdeling is mooi te volgen op de overzichtkaart ('high note'). Afhankelijk van het aantal spelers doen bepaalde setjes niet mee, en is een vaste kleur troef.

De gebruikte kaarten worden geschud en evenredig verdeeld over alle spelers. Iedereen sorteert nu zijn kaarten van hoog naar laag (bij gelijke waarde mag je de volgorde kiezen) en geeft zijn hand nu gedekt door naar zijn linkerbuurman. Deze spreidt de kaarten nu gedekt voor zich zonder ze te bekijken, zodat de volgorde hoog/laag behouden blijft. De high note kaart komt helemaal links als referentie. Initieel ziet iedereen dus wel welke soorten hij heeft, maar niet de waarde ervan, alhoewel de volgorde wel een indicatie kan zijn.

De startspeler mag nu als eerste een gedekte kaart kiezen (behalve die uiterst links naast de high note) en deze open voor zich spelen. De overige spelers moeten volgen indien mogelijk. Anders mogen ze eender welke kaart spelen of troeven als ze willen. De slag gaat uiteindelijk naar de hoogste kaart van de uitgekomen soort, of de hoogste troef. De winnende speler legt de slag voor zich onder zijn rij en mag nu de volgende kaart uitkomen.

Naast het halen van slagen is er echter nog een tweede aspect. Na het spelen van een kaart mag een speler eenmalig een bod maken. Hij kiest dan 2 kaarten die naast elkaar liggen, bekijkt ze, kiest er één van en legt de andere gedekt terug op dezelfde plaats. De gekozen kaart legt hij open onder zijn rij. Als hij op het einde nu exact zoveel slagen heeft als deze kaart aangeeft, dan scoort hij 5 bonuspunten.

 

Als alle kaarten gespeeld zijn, worden de slagen geteld en eventuele bonussen. Die score wordt nu bijgehouden.op een blaadje, waarna een nieuwe ronde start. Na 3 rondes (of meer, naar keuze) wint de speler met de hoogste totaalscore.

Xylotar brengt wat afwisseling in een klassiek concept en slaagt daar tot op zekere hoogte wel in, maar er zijn wel enkele valkuilen. Gaandeweg wordt wel duidelijk welke kaartwaarden jij en je tegenspelers nog over hebben, maar het blijft wel een gokje. Het bieden is om dezelfde reden een risico: gelukkig hangen hier geen strafpunten aan vast. Verder hangt ook veel af van de kaartverdeling en lijkt de speler met de meeste troeven in het voordeel te zijn, maar dat heb je bij bvb kleurenwies ook. Kortom, probeer het vooral zelf eens. Misschien wordt je wel aangenaam verrast.

Dit spel werd geschonken door Bézier Games en is vanaf mei te spelen bij Het Geel Pionneke.

 

Aantal spelers: 2 - 5
Speelduur: 30 min
Leeftijd: vanaf 15 jaar