Eternitium

Wie bekend is met deckbuilders, zal geen enkele moeite hebben om zich in Eternitium wegwijs te maken. Elke beurt begint ermee dat je, naast de vijf kaarten die je standaard op hand hebt, een extra portaalkaart uit de open voorraad neemt. Er zijn van elke vier portaalvormen twee kaarten per persoon bij aanvang van het spel.

Vervolgens mag je zoveel kaarten spelen als je wilt. De portaalkaarten stellen je in staat om naar de bijbehorende tijdperken te reizen. Elk tijdperk heeft een eigen stapel, waarvan de bovenste kaart aan het begin van het spel open ligt. Alle andere kaarten zijn gesloten en kunnen alleen met kaarteffecten worden omgedraaid.

Speel je een portaal dat overeenkomt met de vorm van de bovenste tijdperkkaart, dan mag je deze kaart afleggen. Je kunt ook proberen een gesloten tijdperkkaart te spelen, maar dan loop je het risico dat je aan het einde van je beurt slechts vier in plaats van vijf nieuwe kaarten trekt als je het verkeerde portaal speelt.

Als je alle kaarten hebt gespeeld die je in deze beurt wilt spelen, leg je de rest op je aflegstapel. Daarna mag je een nieuwe kaart uit de open voorraad kopen. Er zijn basis- en geavanceerde technologieën. De kosten van technologieën worden "betaald" met tijdperkkaarten, die vanuit de open voorraad op je eigen tijdperkstapel worden geplaatst. De nieuw verworven technologie gaat vervolgens naar je trekstapel.

Aan het einde van je beurt trek je nieuwe handkaarten voor de volgende ronde en is de volgende speler aan de beurt. Het spel eindigt zodra een speler de Eternitium-kristal op zijn spelersbord onthult door de laatste tijdperkkaart af te werpen. De lopende ronde wordt nog afgemaakt. Als meerdere spelers de kristal in dezelfde ronde vinden, wint degene die de meeste technologieën heeft verworven.

Qua spelmechanismen zijn er geen echte verrassingen. Het klassieke deckbuilding-verloop – simpelweg zoveel mogelijk kaarten spelen – zorgt ervoor dat je door de tijdperken reist op zoek naar de Eternitium-kristal. Het kleine push-your-luck-element, waarbij je portalen op gesloten tijdperkkaarten speelt, voegt vooral in grotere groepen en tegen het einde van het spel een leuke dynamiek toe die de sfeer losser maakt.

Je moet het spel wel met een ontspannen instelling spelen. Eternitium is geen “serieus” spel waarin je met een perfecte strategie je tegenstanders moeiteloos verslaat. Er komt ook een dosis geluk bij kijken, zoals het op het juiste moment trekken van de juiste kaarten en het gokken op een nog gesloten tijdperksymbool. Maar omdat het spel kort is – minder dan 30 minuten – is dat geen enkel probleem. We speelden eigenlijk altijd meerdere potjes achter elkaar, omdat je een revanche wilt.

Visueel ziet het spel er prachtig uit. De iconen zijn zonder de spelhulp moeilijk te begrijpen, maar gelukkig zit er een Nederlandstalige handleiding bij. Na een paar potjes heb je die echter niet meer nodig.  De illustraties op de kaarten zijn fantastisch en thematisch passend. Ook het spelersbord is mooi vormgegeven en vooral functioneel, waardoor alles overzichtelijk op tafel blijft.

De spelverloop is erg prettig. Zelfs als spelers combo-rijke beurten uitvoeren, is er nauwelijks downtime. Naarmate het einde nadert, neemt de spanning toe – vooral als meerdere spelers dicht bij de overwinning zitten.

Op de lange termijn merk je dat de eenvoud van het spel iets meer naar voren komt bij herhaald spelen. Er zijn niet extreem veel verschillende technologieën in het spel. Toch is Eternitium een van mijn favoriete fillers geworden. Het had even tijd nodig om te groeien en kleine twijfels weg te nemen, maar na een paar potjes werd het steeds leuker. Vooral de verschillende manieren om met gesloten kaarten om te gaan, zonder te veel afhankelijk te zijn van technologieën die tijdperkkaarten omdraaien, bevallen me goed. In de eerste paar potjes had ik niet verwacht dat er zoveel succesvolle combo’s mogelijk waren.

Ook solo is Eternitium een genot om te spelen. Je hebt acht ronden de tijd om de kristal te vinden. De spelregels blijven hetzelfde. Je speelt tegen een AI (al dan niet Chinees), wiens deck bestaat uit vier technologieën (in totaal negen kaarten). In een extra zesde stap van de beurt trek je de bovenste kaart van het AI-deck en voer je de actie uit. De AI-effecten brengen steeds een beetje chaos in je spel en maken de zoektocht naar de Eternitium-kristal niet bepaald makkelijker. Voor het solospel zijn er tien verschillende missies, die elk een unieke uitdaging bieden en voor extra variatie zorgen.

Al met al is Eternitium een positieve verrassing. In de eerste paar potjes was ik nog wat sceptisch, maar zodra je de verschillende combo-mogelijkheden ontdekt en leert spelen met de technologieën, krijgt het spel – vooral in solomodus – een sterk verslavend karakter.

Dit spel is geschonken door  Haumea Games en is vanaf februari te spelen bij Het Geel Pionneke.

Aantal spelers : 1 - 5
Leeftijd : vanaf 10 jaar
Speelduur : 15 - 30 minuten