Age of Rome (Ad Gloriam)

 

Alle wegen leiden naar Rome, zegt het spreekwoord. Dat vindt zijn oorsprong in de oudheid toen de Romeinen hun fameuze heirbanen bouwden, om hun legioenen efficiënt van en naar conflictgebieden te brengen. En conflicten zijn er legio in Age of Rome. De keizer is gestorven (of vermoord, wie zal het zeggen) zonder een opvolger aan te duiden. Zes historische figuren zoeken dan ook jouw steun om aan de macht te komen. Je zal tempels bouwen, provincies bezetten, de senaat beïnvloeden, handel drijven en andere opties benutten om glorie te winnen. Je zal ook sluwe plannen moeten smeden om tegenstanders een hak te zetten (in een speciale intrigefase), en zelf uitkijken dat je niet tegen de lamp loopt. Wie na 9 rondes de meeste glorie weet op te bouwen, wint het spel en mag zich uitroepen tot de nieuwe keizer.

Het opvallendste kenmerk van het spelbord is dat het een roterend opzetstuk heeft met de 4 speelbare gebieden. Een speler kan bovendien enkel bouwen op het gebied dat voor hem ligt. Dat is op zich niet echt nieuw, maar het komt niet vaak voor en geeft daardoor al een unieke 'draai' aan het spel.

 

De zes spelersborden waauit men kan kiezen tonen elk een verschillende historische figuur, met unieke eigenschappen die nauw aanleunen bij hun karakter. Ze zijn mooi afgewerkt in reliëf waardoor het materiaal dat erop geplaatst is tegen een stootje kan. Die afwerking vind je trouwens ook terug in de rest van het spel: een degelijke inlay om het materiaal op te bergen en zeker ook de semitransparante plastic schijven met mooi artwork dat de gebouwen voorstelt. Op dat vlak is alles dik in orde.

Een ronde is ingedeeld in fases waarin de spelers een na een aan bod komen in een bepaalde richting vanaf de startspeler. Die fases zijn achtereenvolgens: intrigefase, bouwfase, actiefase en inkomstenfase. In het begin van de intrigefase wordt een eventkaart getrokken, die een of meer spelers beïnvloedt. Ze geeft ook aan in welke volgorde er deze ronde gespeeld wordt en hoeveel posities het centrale bord geroteerd wordt. Maar let op: dat gebeurt pas op het einde van de ronde. Zeker dus iets om mee rekening te houden in je plannen. In elk geval krijgt iedereen nu de kans om een reeds geplande intrige uit te voeren. Het addertje is hier dat je enkel een andere speler kan viseren die een gebied voor zich heeft met een van jouw intrigefiches. Het activeren van zo'n intrige laat je toe om een bepaalde sabotage uit te voeren (deze zijn karakterspecifiek) en dit kan gaan van bvb puntenverlies afdwingen of stemmen afkeuren tot het afbreken van een tempeldeel.

 

Tijdens de bouwfase kan je gebouwen plaatsen of upgraden (tot niveau 3). Het type gebouw ligt vast per locatie; er zijn 5 categorieën. De kostprijs in geld is aangegeven en ze brengen onmiddellijk glorie op. Wie als eerste een niveau 3 kan zetten ontvangt daarmee ook een medaille voor die categorie, en het voordeel dat er mee samenhangt. Een laatste effect van het bouwen is dat de bevolking in die pronvincie toeneemt. Dat wordt bijgehouden op een ingewerkte schijf en is van belang voor de inkomsten (hoe meer volk, hoe groter de opbrengst).

De actiefase verloopt via een workerplacement mechanisme. Je begint met een beperkt aantal werkers, maar je kan er meer vrijspelen naarmate je vordert op het gloriespoor. Je kan ze inzetten op gebouwen (hoe hoger het niveau hoe meer werkers er kunnen staan) maar enkel in de provincie voor je, of op gemeenschappelijke locaties. Op deze moment kan je ook je intriges plannen, maar besef dat je ze pas later in een volgende intrigefase kan activeren. Alle acties overlopen zou ons te ver leiden (gebieden bezetten met legioenen, stemmen ronselen in de senaat, handel drijven, je tempel bouwen, ...). Laat het volstaan te zeggen dat elke actie een apart mechanisme behelst en bijdraagt tot het direct incasseren van glorie of tot een aanzienlijke score tijdens de eindwaardering. Een tactisch punt hierbij is dat je met je intriges bonussen kan vrijspelen (en blokkeren bij anderen) die je acties versterken. De gemeenschappelijke locaties zijn dan weer simpele alternatieven om geld op te halen of glorie te scoren.

 

De inkomstenfase ten slotte laat je toe belastingen te innen in de provincie voor je. Dat is gebaseerd op de actuele bevolking, en je kan het bedrag zelfs verdubbelen als je glorie opoffert. Als laatste stap wordt het bord geroteerd zoals aangegeven door de eventkaart.

Tijdens deze rondes zal je ook moeten werken aan het vervullen van opdrachten op de questkaarten die je in het begin gekozen hebt. Dat varieert van een bepaalde medaille halen tot het meeste van iets hebben. Dat kan een vaste beloning zijn, of gradueel naarmate je meer voldoet.

Als laatste detail wil ik nog vermelden dat sommige karakters starten met een ankerkaart. Deze neemt gewoon een plaats in voor de handlimiet (van handelskaarten) en maakt het moeilijker om setjes te maken. Gelukkig kan je ze door bepaalde effecten kwijtraken.

Na 9 rondes eindigt het spel en begint de eindwaardering, die uit verschillende componenten bestaat. Je kan de bijgevoegde scoreblaadjes gebruiken om alles netjes te noteren. Let wel op: bij sommige onderdelen gelden bijzondere ex-aequo regels waardoor de ex-aequo's niet scoren! Zoals gebruikelijk wint de speler met de hoogste score.

 

Age of Rome is een combinatie van gekende mechanismes (bouwen, worker placement, setjes maken en meerderheden) en voelt daardoor vertrouwd aan. Enkel het principe van de stemmen is even wennen, maar draagt zeker bij tot het tactische element. Het roterende bord bleek dan weer minder doorslaggevend dan eerst gedacht. Alhoewel het een variabel element is, wil uiteindelijk iedereen zoveel mogelijk dezelfde opties hebben, dus op termijn zie je overal dezelfde categorieën van gebouwen opdoemen. Het lijkt meer een geluksfactor met de eventkaarten dan effectieve planning om als eerste een niveau 3 gebouw te kunnen plaatsen. Toch moet je de rotatie in de gaten houden om enigszins grip te houden op je vooruitgang. Het intrige-gebeuren is dan weer wel interessant om enerzijds je eigen bonussen vrij te spelen en bij anderen te blokkeren. Dat geeft een dynamiek die aanzet tot agressief spelen, wat zeker past in het thema van het Oude Rome. Omdat je start met maar 1 werker begint het vrij traag, maar nieuwe werkers volgen snel. Je zal dus niet meteen alles kunnen doen, maar in latere rondes kan het snel vooruitgaan, alhoewel de speelduur van 60 minuten iets te optimistisch lijkt. Door de verschillende scoremogelijkheden zou ik het niet direct als familiespel wegzetten, maar de complexiteit is nu ook niet zodanig dat het enkel voorbehouden is aan de gevorderde veelspeler. Wie van een mix van mechanismes houdt en in de ban is van het Oude Rome zal met Age of Rome zeker zijn honger kunnen stillen.

Dit spel werd geschonken door Teetotum Game Studios en is vanaf nu te spelen bij Het Geel Pionneke.

 

Aantal spelers: 1 - 4
Speelduur: 60+ min
Leeftijd: vanaf 14 jaar