Sorcerer

 

In Sorcerer strijden 2 tot 4 tovenaars tegen elkaar om de heerschappij van verschillende stadsdelen van het Londen uit een fantasiewereld. Ze beschikken over een deck van 40 kaarten dat is samengesteld uit 3 deelsetjes, telkens gekozen uit 4 mogelijkheden. Als ik goed kan tellen geeft dat een totaal van 64 unieke combinaties (herspeelbaarheid: check!). Met 6 acties per ronde en een gelimiteerde energievoorraad zal je minions ten strijde sturen, ze versterken met spreuken of artefacten, of gewoon een betovering uitvoeren die jezelf ten goede of je tegenstander ten kwade zal beïnvloeden. De confrontatie op het slagveld wordt afgehandeld middels dobbelstenen, waarmee je schade kan toebrengen aan vijandige minions, of invloed op het terrein kan winnen. Als je voldoende invloed hebt vergaard, verover je het stadsdeel. Wie als eerste een bepaald aantal gebieden heeft gewonnen, wint het spel.

Sorcerer komt in een grote doos, die duidelijk bedoeld is om meerdere uitbreidingen te bevatten. De inlay is dan ook uiterst functioneel. Wat ik vooral kan appreciëren zijn de uitsparingen aan de zijkanten waardoor je het deksel zeer makkelijk kan verwijderen. Dat is iets waar meerdere spellenmakers een voorbeeld aan zouden mogen nemen. Het artwork is ook opvallend te noemen: geen feeërieke schilderijen of gedetailleerde klare-lijntekeningen zoals wel meer wordt gebruikt in dit soort spellen, maar een eerder duistere en lugubere insteek. Sommige kaarten zien er daardoor heel mooi uit, maar bij andere heb ik dan weer de indruk dat er een pot verf is omgevallen. De stijl is wel konsekwent, maar of iedereen ze even hard zal waarderen is maar de vraag.

 

Bij 2 spelers (of bij 4 in teamverband) worden de 3 gebieden tussen de twee spelers gelegd. Daarnaast kan je ruimte voorzien voor een aantal dubbelzijdige fiches, 1 of 2 setjes naargelang de gekozen families, en uiteraard de dobbelstenen. Elke speler (of team) krijgt een eigen spelersbord waarop de acties, de energie en een aantal fiches worden bijgehouden, evenals het speeldeck en een aflegstapel. Het bord bevat ook nog een samenvatting van de spelfases, waardoor het eigenlijk nogal groot uitvalt. Het is een ontwerpkeuze, maar ik vraag mij af of het niet compacter had gekund.

Een deck wordt samengesteld door 3 setjes te combineren: een karakter, een familie en een domein. Zoals gezegd geeft dit voldoende variatie tussen verschillende spellen. Dit kan naar keuze of door lottrekking: elke set heeft een hoofdkaart die je trouwens voor je moet leggen. Ze bevat extra acties of opties die je tijdens een ronde eenmalig kan benutten. Iedereen start met 6 kaarten en de teller op 6 energie, en 1 omen-token (inzetbaar om 1 steen te herdobbelen). De startspeler krijgt bovendien nog een extra token om een volledige reroll af te dwingen (eenmalig tijdens de ronde). In volgorde plaatst nu iedereen zijn figuur op een van de stadsdelen.

Een ronde bestaat uit verschillende fases: de voorbereiding, de actiefase, de vechtfase en een einde-rondefase.

De voorbereiding wordt overgeslagen in de eerste ronde maar omvat normaal gezien het doorgeven van het starttoken, het herstellen van geactiveerde kaarten, het aanvullen van de energie (naar keuze een vast bedrag of via de energiedobbelsteen), het verplaatsen van je figuur en het ontvangen van 1 omen-token.

 

Tijdens de actiefase doe je om en om een actie tot alle acties verbruikt zijn. Je kan kiezen uit volgende mogelijkheden:

- Energie verzamelen (+2 energie)
- Mediteren (2 kaarten bijtrekken)
- Kaart spelen (betaal de kost en speel de kaart)
- Kracht activeren (voer het effect op de kaart uit)
- Versterken (een minion verhuizen of 2 minions van plaats wisselen)

Als je een kaart speelt, zijn er 3 soorten: een minion, een attachment (verbetering of verzwakking) of een direct effect. Als je een minion speelt, kies je naar welk gebied hij gaat (maximum 4 eigen minions per gebied). Bij een verbetering kies je de minion waaraan ze wordt toegevoegd. Als je een effect van een hoofdkaart gebruikt, geldt dat enkel in het gebied waar je figuur staat. Sommige families hebben een extra token dat je kan gebruiken om bijkomende effecten te triggeren. Eventueel moet je hier een extra kaart voor opofferen om als neutrale drager te dienen

 

In de vechtfase krijgen de spelers de kans om met hun minions aanvallen uit te voeren. De volgorde van gebieden en aanvallen ligt vast volgens regels, maar om het kort te houden ga ik ze hier niet expliciet vermelden. Een aanval begint met het tappen van de aanvallende minion. Vervolgens mag je alle beschikbare tacticts effecten activeren. Daarna werp je evenveel dobbelstenen als de actuele kracht van de minion. Er zijn verschillende resultaten: gemist, raak, dubbel raak of kritieke hit. Eventueel mag je een omen-token inzetten om een steen te herdobbelen, of als je het starttoken actief hebt dit inzetten voor een volledige reroll. Het interessante is dat de tegenstander dit ook mag doen! Zo gaat het om en om tot beide zijden tevreden zijn, hetzij door keuze, hetzij uit noodzaak.

Nu mag de aanvaller eerst de kritieke schade toebrengen aan een verdedigende minion, of als invloed bijtellen in het gebied. Daarna moet de verdediger de resterende schade toewijzen. Als een minion geëlimineerd wordt, gaat hij naar de aflegstapel, eventueel triggert dit bijkomende effecten. Als de aanval is afgewerkt, mag de tegenstander een tegenaanval uitvoeren volgens dezelfde regels. Zo gaat het op en af tot alle minions inactief zijn, of tot iemand voldoende invloed heeft om het gebied te veroveren. In dat laatste geval wordt het gebied omgedraaid. De overlevende minions blijven ter plaatse en dienen dus in een volgende ronde met een actie gereloceerd te worden.

Wanneer alle gebieden bevochten zijn, maar er is nog geen eindwinnaar, wordt overgegaan tot de einde-rondefase. Alle effecten die dan van toepassing zijn worden uitgevoerd, waarna een nieuwe ronde begint. Dit gaat zo verder tot iemand het vereiste aantal gebieden heeft veroverd. Ik veronderstel dat dit normaal gezien gebeurt voordat een deck uitgeput is, want daar staat niks over vermeld in de regels.

 

Sorcerer vist in de vijver van de strategische kaartspellen en doet dat behoorlijk goed. Erg origineel is het allemaal wel niet, maar het mixt beproefde concepten tot een vermakelijk geheel. Okee, de dobbelstenen vormen een geluksfactor bovenop de kaartvolgorde, maar dat is nu eenmaal de uitdaging van dit soort spellen. Uiteindelijk is het de duistere sfeer die het oproept, waarmee het zich onderscheidt van de concurrentie. De duidelijke en snel te leren regels zijn ook een pluspunt, enkel het feit dat je de eerste partijen veel tekst moet doorworstelen om de kaarten en hun mogelijkheden te leren kennen, kan misschien een nadeel zijn. Maar dat is dan ook weer een reden om het spel meermaals op tafel te leggen. Wie zich aangesproken voelt door het genre en het thema, zou Sorcerer zeker een kans moeten geven.

Dit spel werd geschonken door Wise Wizard Games (voorheen White Wizard Games) en is vanaf nu te spelen bij Het Geel Pionneke.

 

Aantal spelers: 2 - 4
Speelduur: 30 - 60 min
Leeftijd: vanaf 14 jaar