Red Rising - the collector's edition

Stonemaier Games is een bordspelmaker die velen nog niet heel bekend zullen zijn, maar als we enkele spellen van hen vernoemen zoals daar zijn Wingspan, Scythe en Viticulture, dan zullen de ogen waarschijnlijk open gaan en de oren gespitst.

Jamey Stegmaier, de designer van Red Rising, heeft hemel en aarde moeten bewegen om de rechten te krijgen van de gelijknamige boeken, geschreven door Pierce Brown. Gelukkig hoef je de boeken niet gelezen te hebben om van dit spel te kunnen genieten. Red Rising is heel eenvoudig om aan te leren. Eigenlijk ben je op 5 minuten klaar met de basis uitleg.

De spelers krijgen bij de start van het spel 5 handkaarten, en de bedoeling is dat ze die handkaarten optimaliseren tegen het einde van het spel om zoveel mogelijk punten te scoren. Op het spelbord liggen ook kaarten op 4 verschillende planeten. Speel je een handkaart op een planeet, kan je ervoor kiezen om de eigenschappen van die kaart uit te voeren die erop beschreven staat. Die handkaarten hebben ook een bepaald aantal punten (linksboven) die je scoort als je de kaarten op hand hebt. Je ziet het eerste dilemma al aankomen : speel ik een kaart weg uit hand die veel punten scoort op het einde van het spel, of gebruik ik de speciale eigenschap als ik die kaart weg speel op het spelbord ? Ik kan al vermelden dat je extra punten zult scoren indien je bepaalde kaarten in combinatie met een andere kaart op hand hebt, maar er is ook een kans dat je minpunten gaat ontvangen in bepaalde gevallen.

De eerste paar spelletjes zijn er om het spel onder de knie te krijgen en de kaarten te leren kennen. In eerste instantie denk je : "Mooi zo, die kaarten die ik nu gekregen heb zijn goed genoeg om flink mee te scoren. Ik wil er geen enkel van wegspelen.". Wel, dat is dan jammer, want je moet wel. Je kan op 3 verschillende plaatsen op het spelbord punten pakken, en op 2 daarvan moet je minstens 7 stappen ver geraken om het spel te beëindigen.

Als je dacht dat indien je een kaart speelt op het spelbord, dat je die voor altijd verloren bent, of dat die naar de aflegstapel gaat, dan ben je mis. Als je een kaart speelt op een planeet om de eigenschap te gebruiken, blijft die kaart daar voorlopig liggen, tot dat een volgende speler die kaart op hand neemt. Het is namelijk zo dat als je een kaart speelt voor z'n eigenschap, je een kaart op hand mag nemen van 1 van de 3 andere planeten. Zo bestaat er dus de mogelijkheid dat een kaart uiteindelijk terug bij jou op hand komt. Nog een bijkomend voordeel van een nieuwe kaart op hand te nemen is dat je de eigenschap van de planeet waar je die kaart nam, mag uitvoeren. Neem je een kaart van Jupiter, mag je je ruimteschip een vakje verder bewegen op het puntenspoor. Lukt je dat 10 keer, scoor je 43 punten. Neem je een kaart van Mars, mag je een Helium steentje uit het erg coole doosje in de vorm van een vossen of wolvenhoofd nemen. Elk zo een steentje is op het einde punten waard. En die steentjes gebruik je ook om andere zaken mee te betalen.

Zodra je een kaart kiest van planeet Luna, komt de startspeler naar jou toe. Op het einde van het spel is deze 10 punten waard. Tot slot is er nog The Institute. Als je hier een kaart neemt, mag je een invloedsblokje in het vak erboven leggen. Heb je de meerderheid hier op het einde van het spel, is elk blokje 4 punten waard. De speler die de 2e plaats heeft, krijgt 2 punten voor elk blokje.

Heb je helemaal geen idee welke kaart je op hand gaat nemen, of ligt er echt geen enkele kaart die voor jou interessant lijkt bij de 4 planeten, kan je ervoor kiezen om een kaart van de trekstapel te nemen. Je krijgt dan ook nog een voordeel, maar daarvoor zal je moeten dobbelen.

Helemaal bij de start krijgen de spelers ook nog een fractie kaart. Elke fractie - en zo zijn er 6 - hebben elk hun eigen voordeel dat de spelers kunnen gebruiken tijdens het spel. Als je bijvoorbeeld met de fractie Mars speelt, mag je telkens als je een kaart van planeet Luna neemt, ook een Helium nemen.

Zoals ik al reeds vermeld had, het spel is ten einde als er een speler is die 7 stappen ver geraakt in 2 van de 3 puntengebieden. Dit wil zeggen op vakje nummer 7 staan met je ruimteschip, of 7 Helium steentjes verzameld hebben, of 7 invloedsblokjes geplaatst hebben. Het einde van het spel hebben de spelers dus zelf in de hand. Zodra je merkt dat het einde er zit aan te komen, ga je niet meer concentreren op welke kaart je gaat spelen, maar op de kaarten die je in je hand gaat overhouden. Je kan tot 7 handkaarten verzamelen - ja met bepaalde kaarten kan je extra op hand nemen - en als je eenmaal over de 7 handkaarten gaat, leveren die kaarten enkel nog 10 strafpunten op.

De interactie met andere spelers is vrij beperkt. Meestal komt het erop neer dat je zit te hopen dat de andere spelers niet met die ene kaart gaan lopen, of dat ze die kaart niet afdekken met een kaart die je totaal niet wil hebben. Het hoofddoel blijft nog steeds je eigen handkaarten zodanig te optimaliseren dat ze een maximale score geven. Om een klein voorbeeld te geven, één van de handkaarten scoort 23 punten extra bovenop de 17 punten in de linkerbovenhoek, als de naam elke kaart op hand met een andere letter van het alfabet begint. Meestal scoor je extra punten door een kaart samen met een andere kaart te bezitten.

Even over het materiaal. Zoals u al merkt mochten wij een collector's edition ontvangen, en oh boy, wat een luxe ! Deze editie heeft volle metalen kubusjes in stijlvolle metaalkleuren. Enig nadeel is dat de kleuren erg moeilijk te onderscheiden zijn. Ook de startspeler en ruimteschepen zijn in hetzelfde kwaliteitsvolle metaal. De kaarten zijn van zeer degelijke kwaliteit en prachtig vorm gegeven. De gouden versies van bepaalde kaarten vertonen zelfs een goudkleurig metalen versiering. Ook de kaarthouders die bij deze editie zitten is altijd handig voor spelers met kleine handen.

Op internet merk ik dat de meningen over dit spel verdeeld zijn. Sommigen zijn er gek van, anderen vinden dit een zeer slecht spel. Misschien omwille van het feit dat er zoveel (112 !) verschillende kaarten zijn die elk hun eigenschappen hebben en manier van scoren. Ik ben wel van mening hoe vaker je dit speelt, hoe meer je dit spel naar je hand kan zetten en er meer en meer van gaat houden. Red Rising is eerder een spel voor de veelspeler of gevorderde spelers, maar toch ook aan te raden voor de minder frequente spelers die eens een iets 'zwaarder' spel willen uitproberen. En voor de eenzame spelers is er ook nog aan een solo variant gedacht.

Dit spel is geschonken door Stonemaier Games en is vanaf juli te spelen bij Het Geel Pionneke.
Red Rising is te koop bij spelmagazijn.be met 10% korting voor de leden.

Aantal spelers : 1 - 6
Leeftijd : vanaf 14 jaar
Speelduur : 1 uur