Anno 1800
Liefhebbers van Martin Wallace zullen weer op het puntje van hun stoel zitten om Anno 1800 op tafel te leggen en uit te proberen. Wij hebben het spel getest met 2 spelers, en kijken zeker uit naar een spel met meerdere spelers.
Anno 1800 is een grondstoffen management spel waarbij je ook nog een soort van dorp gaat uitbouwen met fabrieken of industrie. Het einde van het spel gaat in zodra er een speler is die al zijn handkaarten heeft kunnen bouwen. Dat lijkt op het eerste zicht vrij eenvoudig, maar er zijn vele acties die echt noodzakelijk zijn om verder in het spel te geraken, waardoor je kaarten bij op hand moet nemen. Ook opvallend is dat je fabrieken die andere spelers op hun spelbord aan het bouwen zijn, kunt gebruiken tegen een bepaalde kost. Hoe verder in het spel, des te meer mogelijkheden dus.
Op het eerste zicht ziet het spel er eentonig en bombastisch uit. Maar liefst 44 verschillende tegels liggen op het spelbord in het midden van de tafel, allen met verschillende grondstoffen of fabrieken tegen verschillende kosten erop. Daarbovenop komen nog eens de 10 verschillende grondstoffen die op de spelersborden staan, waar ook vakjes voorzien zijn voor de 5 verschillende werkers. Gelukkig krijgt elke speler een mooi overzichtje van alle tegels, zodat je niet steeds over de speeltafel moet leunen.
De spelers starten met een aantal kaarten op hand. Daarop staan de kosten om die kaart te bouwen, alsook het voordeel dat je krijgt als je de kaart gaat bouwen. Bovendien zal je voor elke gebouwde kaart 3, 5 of 8 punten scoren. En zoals ik al eerder zei, de speler die als eerste al die kaarten heeft kunnen bouwen, zal het begin van de laatste ronde doen starten. Die speler zal ook nog 7 extra punten scoren. Om de kosten van een kaart te betalen, zal je mannetjes naar de overeenkomstige fabrieken moeten plaatsen. Sommige voorgedrukte fabrieken hebben een groene kleur, en daar kan je groene mannetjes plaatsen. Zij zijn de laagst geschoolde arbeiders, en meestal produceren zij eenvoudige producten. De blauwe mannetjes voeren acties uit op de blauwe fabrieken, die al iets of wat opleiding vragen. De rode mannetjes voeren acties uit op de rode fabrieken. Zij zijn geschoold, en kunnen meer geavanceerde goederen produceren. De paarse mannetjes zijn universitair geschoold. Zij zullen niet in een fabriek werken, maar je heb ze wel regelmatig nodig om geavanceerde fabrieken te kunnen bouwen. Tot slot de lichtblauwe mannetjes. Zij leveren je vooral punten op, op het einde van het spel.
De mannetjes beweeg je dus van boven je spelbord naar de fabrieken waarvan je goederen nodig hebt. Op elke fabriek kan je zo 2 blokjes plaatsen. Wil je daarna nogmaals die fabriek activeren, zal je ofwel geld moeten betalen om die werker terug naar zijn plaats bovenaan te sturen, oftewel kies je om alle mannetjes zonder kost terug naar boven te zetten. Daarmee ben je dan wel een beurt kwijt.
De tegels of fabrieken van het gezamenlijk spelbord dat je kan kopen, zal je op je eigen spelbord moeten plaatsen. Die plaats is beperkt, maar je kan tot 4 keer je spelbord vergroten door extra stukken te kopen, die je dan tegen je oorspronkelijk speelbord plaatst. Er is ook de mogelijkheid om tot 4 maal een klein spelbord te kopen, die je zeer specifieke grondstoffen kunnen opleveren. Om die extra spelborden te kunnen kopen, heb je schepen nodig. En voordat je schepen kan kopen, moet je eerst een scheepswerf bezitten. Gelukkig starten alle spelers met een scheepswerf waarmee je een boot kan bouwen van niveau 1. De schepen van niveau 2 en 3 zijn interessanter, maar daarvoor heb je een scheepswerf van hun respectievelijk niveau nodig.
Via de schepen krijg je tokens, die je kan gebruiken om stukken speelbord bij te kopen. Met diezelfde tokens kan je ook expeditiekaarten kopen. Tijdens het spel zelf ben je hier niets mee, maar bij de puntentelling kan je hier wel flink mee scoren. Een 2e type van schip dat je kan bouwen, levert je tokens op waarmee je fabrieken van je medespelers kan gebruiken. Heb je zo een kaart op hand waarvoor je bijvoorbeeld een stoommachine en glas moet bezitten, maar je hebt geen glasfabriek, dan kan je tokens opzij leggen om die fabriek van de medespeler te gebruiken. Die speler krijgt dan wel een geldstuk in ruil. De tokens van de schepen komen ook terug op de schepen terecht, als je kiest om alle mannetjes terug naar boven te sturen.
Om het geheel ook nog eens meer variabel te maken, werden er kaarten voorzien waarvan er 5 open komen te liggen. Daarop staan verschillende condities waarmee je op het einde van het spel nog extra punten kunt scoren.
Hoe speelt het spel ? Wel in eerste instantie is het heel hard zoeken in een zee van symbolen, maar na een half uurtje ben je er wel mee weg. Het eerste gevoel toen ik startte aan het spel was: ik moet hier zo snel mogelijk van mijn handkaarten af geraken, zodat ik als eerste alles gebouwd heb en die 7 extra punten scoor. Maar aangezien bepaalde handkaarten ervoor zorgen dat je extra mannetjes krijgt, die zeker nodig zullen zijn, moet je ook extra handkaarten trekken. En hoe hoger het niveau van de mannetjes die je bij krijgt, des te moeilijker de nieuwe te bouwen kaarten zijn. Gelukkig zijn er handkaarten waarbij je 2 andere kaarten zomaar mag afleggen. Ook de tegenspeler moet je goed in het oog houden. Niet dat je hen kunt dwarsbomen, maar je kan zeker hun fabrieken gebruiken, die moet jij dan al niet bouwen. Helemaal op het einde van het spel moest ik nog maar 1 kaart bouwen, en ik had de grondstoffen beschikbaar, maar toch wachtte ik hiermee. Ik vond het upgraden van mijn mannetjes in lagere rang naar een hogere rang meer opbrengen tijdens de eind telling, ook al gaf ik de tegenspeler daarmee extra beurten.
Het zal wel duidelijk zijn dat er zeer veel verschillende tactieken kunnen toegepast worden. Aan jou om ze allemaal eens uit te proberen. O ja, het spel is Duitstalig, maar laat je dit niet afschrikken, want het is volledig taal onafhankelijk.
Aantal spelers : 2-4
Leeftijd : vanaf 12 jaar
Speelduur : 2 uur
Reacties
Een reactie posten