That old wallpaper

 

Iedereen herinnert zich ongetwijfeld (al is het maar vanuit het oude fotoalbum van de grootouders) de funky motieven en dito kleuren van het behangpapier van de seventies. Alle trends komen terug, en zo ook deze licht psychedelische motieven, die de spelers in het leuke kaartspelletje “That Old Wallpaper” proberen bij elkaar te puzzelen. De speler die erin slaagt om de meeste vormen en kleuren samen te passen binnen zijn muur van papier wint niet alleen het spel, maar ook de eeuwige trots van de grootmoeder!

That Old Wallpaper bestaat uit een hele berg aan kaarten (109 behangkaarten) en 50 spelerskaarten (10 kaarten in elk van de vijf spelerskleuren), drie rondekaarten en 21 gouden 'randopvulkaarten'. Om aan de behangklus te beginnen, krijgt elke speler een set spelerskaarten (genummerd van 1-10) in zijn kleur. De spelers schudden hun spelerskaarten door elkaar, leggen ze gedekt op een trekstapel en nemen de bovenste vijf op hand. Iedere speler krijgt eveneens een houten token (in overeenkomstige kleur), deze wordt op een lijn gelegd volgens leeftijd van de spelers. De geschudde behangkaarten vormen de trekstapel.

De startsopstelling van het spel is de aanbodstrook behang opgebouwd uit evenveel kaarten trekstapelkaarten als deelnemers. (Bij een driespelerspel is de strook drie kaarten 'lang',...). Indien een getrokken kaart een rode ovaal bevat (in het midden van de kaart), wordt deze, onderaan, onmiddellijk vergezeld door een extra behangkaart. Nadat ook de rondekaarten en randopvulkaarten op hun respectievelijke stapels gelegd zijn, is iedereen klaar voor de start.

Elke behangkaart is opgebouwd uit vier segmenten met daarin telkens een gekleurd patroon, met al even funky seventies namen als 'Red Flowery Things', 'Wonderfull Yellow Sunshine', 'Blue Spacey Things', 'Green Leafy Stuff' en de gouden, glanzende 'The Wild One'. Doel van het spel is de juiste patronen aan elkaar te koppelen.

Als er doorheen het spel een kaart met een rode ovaal getrokken (en gelegd wordt), wordt er eveneens onmiddellijk een kaart bij aangelegd (onderaan de kolom). Deze kaarten helpen om sneller meerdere kaarten uit eenzelfde kolom te verkrijgen, maar uiteraard zit er ook een addertje achter het behangpapier: de speler die op het einde van het spel de meeste rode ovalen verzamelde verliest twee punten, terwijl degenen met de minste rode ovalen twee punten bij krijgt.

Elke ronde bestaat uit zes identieke beurten: elke speler kiest een genummerde handkaart en legt deze gedekt voor zich neer. Alle kaarten worden gelijktijdig opengedraaid, en aan de aanbodbehangstrook geplaatst in numerieke volgorde, te starten met de laagste kaart aan de zijde van de trekstapel en de hoogste aan de andere kant. Iedere speler ontvangt nu de kolom aan behangkaarten die onder zijn spelerskaart ligt en probeert deze kaarten zo goed mogelijk op zijn 'muur' (voor zich op tafel) te puzzelen, rekening houdend met de plaatsingsregels. Elke kaart moet met minstens één zijde aan een andere grenzen, de aangrenzende patronen dienen niet te kloppen (maar leveren dan uiteraard ook geen punten op). Een 'correcte' set van twee identieke patronen levert twee punten op.

Eén uitzondering: twee aangrenzende gouden 'The Wild One's' zijn enkel mooi en leveren geen punten op. Een enkele gouden patroon fungeert als joker, en vervolledigt eender welk ander patroon, inclusief de punten ervan.

Spelen twee of meer spelers eenzelfde nummerkaart, dan 'botsen' deze tegen elkaar, en blokkeren ze evenveel kolommen als het aantal gelijk gespeelde kaarten (spelen twee spelers een '1' dan blokkeren ze hiermee 2 kolommen). Deze botsing wordt opgelost door de rij aan tokens te checken: de geblokkeerde spelers wiens token het eerst in deze rij ligt krijgt de keuze uit de geblokkeerde kolommen en vergaart de overeenkomstige kaarten ervan. (Hierna verhuist zijn token naar achteraan in de rij). De overige geblokkeerde spelers ontvangen deze beurt geen behangkaarten, maar krijgen een randopvulkaart (een kaart met één gouden patroon) die tot aan het einde van het spel bewaard dient te worden, maar dan wel als joker kan worden ingezet.

Na het behangpuzzelen worden de handkaarten opnieuw aangevuld tot vijf, en de aanbodbehangstrook weer aangevuld tot het correcte aantal kolommen, waarna de volgende spelbeurt begint. Na de zesde spelbeurt zijn er niet genoeg handkaarten meer over om aan te vullen tot vijf, waarna de ronde eindigt. Alle handkaarten worden geschud en opnieuw verdeeld en start de tweede ronde. Na de 12e spelbeurt idem dito, en start de derde en finale ronde. Na de achttiende spelbeurt is het gedaan met de behangklus, worden de randopvulkaarten aan de muur toegevoegd, de muren bewonderd en de punten geteld.

Elke juist setje van twee vakjes met eenzelfde kleurenpatroon (hetzij aan de lange zijde 'groot' of de korte zijde 'klein') leveren twee punten op, net als een setje bestaande uit een gekleurd patroon samen met één jokerzijde. Sommige kaarten bevatten in het midden een paarse veelhoek, deze kaarten leveren extra punten op (combinaties van verschillende veelhoeken leveren bonuspunten op.) Ook de positie van het token is op het einde van belang: de eerste speler in de rij scoort hiermee nog twee extra bonuspunten, de rest niets.

That Old wallpaper is een kleurrijk, snel te starten puzzelkaartspelletje met een eenvoudig bodmechanisme, maar de 'botsingen' zijn een leuke toevoeging. En door de het scorebord op te delen in 'kleine' en 'grote' sets is de overschouwing van de muur een stuk eenvoudiger dan het op het eerste zicht lijkt in de wirwar aan kleuren. Tip van het testpubliek: let goed op de aangelegde gouden jokers, die durfden we in de puntentelling soms al eens over het hoofd zien.

Een andere leuke aanvulling is de “twee speler modus” waarbij de derde fictieve speler door het leven gaat als 'de bomma'. Ze neemt deel aan het spel en heeft een eigen set aan handkaarten, maar de door haar 'veroverde' behangkaarten verdwijnen uit het spel. Bij botsingen verdient ze ook geen randopvulkaarten. Punten scoren doet de bomma ook niet, een grootmoeder is immers al gelukkig (zo leert de spelhandleiding ons) als ze ziet dat de andere kinderen in vrede een spel spelen.



Dit spel werd geschonken door AEG en kan vanaf oktober gespeeld worden bij Het Geel Pionneke.

Aantal spelers: 2 - 5
Leeftijd: vanaf 10 jaar
Speelduur: 15 - 30 minuten